Klimaatcrisis. Biodiversiteit. Opwarming van de aarde. In het politieke debat over de toekomst van onze planeet gaat het vaak om grote begrippen. En dat is ook logisch, maar heel soms zou je verlangen naar een meer concreet vergezicht. Hoe verwarmen we ons huis in 2040? Hoe komen we van A naar B? En wat zetten we dat jaar op tafel?

Tegelijkertijd is er twijfel. Twijfel of we wel verworvenheden willen offeren op het altaar van het klimaatevangelie. Minder vliegen, geen vlees, minder met de auto? En hoe komen we daar? Inzetten op technologische vooruitgang? Stimuleren of dwingen, ontmoedigen of verbieden? Wat verwachten we van de overheid en wat moeten we zelf doen? En is dit eigenlijk een debat voor politici die wetten maken, juristen die de overheid dwingen zich aan die wetten te houden of juist een moreel vraagstuk voor ons allen? Want wie wil er nu geen leefbare planneet achterlaten voor kinderen en kleinkinderen?

Het debat over duurzaamheid is zowel ingewikkeld als versplinterd. Ingewikkeld omdat het gaat over grote begrippen en soms verstrekkende consequenties. Versplinterd omdat het zelden duidelijk is wat precies de gevolgen zijn. Omdat we nu eenmaal niet in de toekomst kunnen kijken. Maar is dat een reden om maar op de handen te gaan zitten? Of moeten we juist een tandje bij zetten.

Wat zijn de concrete gevolgen van de enorme veranderingen waar we voor staan? Hoe overtuigen we mensen dat zij hun levenswijze moeten aanpassen, of is dat helemaal niet nodig? En waar zou activisme voor een schone, leefbare toekomst zich op moeten richten? De politiek, of heeft dat geen zin en is een gang naar de rechter effectiever? Wij zijn op zoek naar het sociaaldemocratisch menu van 2040. En naar de weg er naartoe. Schrijf er voor 21 december 2019 een compact en prikkelend essay over. Werk toe naar een puntige conclusie, verbindt concrete inzichten met verrassende vergezichten en onderbouw je betoog met stevige feiten, heldere argumenten en levendige voorbeelden in een originele stijl.

Prijzen en uitreiking

De winnaar van de Banning Prijs 2020 ontvangt 1000 euro. De overige drie genomineerden ontvangen elk 250 euro. De vier genomineerde essays worden gebundeld in een boekje. Het winnende essay komt bovendien in aanmerking voor publicatie in Socialisme & Democratie. De Banning Prijs 2020 wordt op 21 februari uitgereikt, voorafgaand aan de Banning Lezing door Marjan Minnesma (Urgenda). Alle inzenders zijn van harte uitgenodigd uitreiking en lezing als gast bij te wonen. Bovendien ontvangen ze allemaal een reactie op hun essay en krijgen ze een jaarlidmaatschap van de Banning Vereniging cadeau.

Deelname
Mail je essay van maximaal 2000 woorden uiterlijk 21 december 2019 voor 21.00u als word-bestand naar info@banningvereniging.nl. Vermeld je naam, geboortedatum, adres, telefoon-nummer en studierichting of beroep. Inzenders zijn niet ouder dan 35 jaar. Ontvangst van inzending wordt altijd bevestigd.

Jury

Diederik Samsom (voorzitter)
Annemarieke Nierop (Wiardi Beckman Stichting)
Mariska Heijs (Banning Vereniging)
Matthijs Nijboer (Vereniging Woodbrookers Barchem)
Twan van Lieshout (winnaar Banning Prijs 2018)
Maarten van den Bos (ambtelijk secretaris Banning Vereniging)

Over de Banning Prijs

De Banning Prijs is een politieke essayprijs voor mensen tot en met 35 jaar. De Banning Vereniging wil middels de prijs het denken over waarden en democratie stimuleren. Onder voormalig winnaars van de prijs zijn Dick Pels, Pieter Hilhorst en Wimar Bolhuis. De prijs wordt om het jaar uitgereikt, vanaf 2018 in combinatie met het uitspreken van een Banning Lezing.